Integracja sensoryczna

Terapia Integracji Sensorycznej

Co to jest integracja sensoryczna?

     Jest to zdolność dziecka do odczuwania i reagowania na informacje dostarczane z otoczenia i własnego ciała. Gdy wszystko działa dobrze, dziecko sprawnie porusza się, odbiera bodźce z zewnątrz i zachowuje się odpowiednio do sytuacji. U większości dzieci integracja sensoryczna rozwija się w sposób naturalny, między innymi dzięki zabawom. Jednak niektóre badania pokazują, że kłopoty z integracją zmysłów może mieć nawet 15–45% dzieci.

Kiedy potrzebna jest terapia integracji sensorycznej?

     Twoje dziecko może potrzebować pomocy, żeby jego wszystkie rozwijające się zmysły zaczęły ze sobą współpracować. W takich sytuacjach pomaga Terapia Integracji Sensorycznej (SI). Są to zajęcia, dzięki którym kilkulatek lepiej będzie sobie radził na co dzień, a w przyszłości będzie miał mniej problemów w szkole i dorosłym życiu. Terapia SI pomaga też w trudnościach z czytaniem i różnych problemach z mową. Im wcześniej zacznie się ćwiczenia, tym lepiej.

Zaburzenia SI przejawiają się:

– nadmierną albo zbyt małą wrażliwością na bodźce sensoryczne (w pierwszym przypadku dziecko może reagować płaczem na hałas, unikać określonych rodzajów jedzenia, ubrań, nie lubi mycia włosów; w drugim – nie zwraca uwagi na zimno czy ból, uderza zabawkami o swoje ciało);                                                          

– niewłaściwym poziomem uwagi (dziecko nie potrafi skupić się dłużej na jednej czynności, łatwo się rozprasza);                                                                                                     

– obniżonym poziomem koordynacji ruchowej (maluch ma słabą równowagę, często się potyka, przewraca, ma trudności z rzucaniem i łapaniem piłki, może mieć kłopoty z rysowaniem, używaniem nożyczek, ubieraniem się);                                            

– opóźnionym rozwojem mowy;                                                                                         

– nieprawidłowym poziomem aktywności ruchowej (dziecko jest nadruchliwe – stale biega, kręci się, albo przeciwnie – niechętnie podejmuje zdania ruchowe, szybko się męczy);                                                                                              

– trudnościami w zachowaniu (dziecko może mieć problem z przystosowaniem się do nowej sytuacji, reaguje agresywnie lub wycofuje się).

     Zadaniem terapii jest dostarczenie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych poprzez „naukową zabawę”. To np. huśtanie się w hamaku, jazda na deskorolce, zabawa różnymi masami plastycznymi. Dzięki takiej przyjemnej zabawie poprawia się integracja bodźców zmysłowych i wzmacniane są procesy nerwowe, będące bazą do rozwoju konkretnych umiejętności (np. pisania, jazdy na rowerze).                                                        

Prowadzą:

mgr Katarzyna Januszko